Toer verslag Spatlab rit 29 september 2013
Al sinds de vroege morgen was het al duidelijk, het werd zeer mooi weer! De voorspellingen waren al goed; maar de dag beginnen met zon dat maakt weer een hoop goed.
Als een kind zo blij de motor uit de garage gehaald, motor pak aan en starten maar! Helaas had de motor er niet zo veel zin in, de lampjes en SERVICE meldingen vlogen je om de oren, maar na een vloek en een zucht sloeg hij dan aan. Blijkbaar hadden de Italiaanse paarden er minder zin in als ik…
De Pegaso paarden mochten vol in galop naar Eindhoven. Eerst de tank vol, natuurlijk Premium benzine er in; want van een beetje goede benzine is de mono cylinder niet vies. Vervolgens mocht hij ook gelijk goed aan de gang want mijn “oer-betrouwbare” Garmin vond het nodig mij over de snelweg te sturen.
Eenmaal aan gekomen waren er al een aantal vroege vogels bij. Anja als organistator was er waarschijnlijk als eerste. Iedereen werd genoteerd en we hoefden nog net niet ons ID bewijs te laten zien.
Gelijk werd er koffie geschonken en het feest kon haast beginnen. Ik sta blijkbaar in Eindhoven en omstreken al bekend als “ Jeroen S.”, want ik werd via deze naam aangesproken of dat ik een kop koffie wilde.
Eenmaal groepen gevormd konden we op pad. Wij bleven zoals meestal als laatste over, en zo ben ik samen met Jeroen A., Anja en Leon & Angelica vertrokken naar ik weet niet waar, we gingen in elk geval linksaf.. Mijn Garmin die stuurt me maar wat in de rondte, dus rijdt ik zoals gewoonlijk gewoon achter iemand aan, dan komt het altijd goed!
De morgen begon zeer zonnig, maar wel een beetje fris. Stoer als ik ben, heb ik natuurlijk nog steeds een zomerpak aan. Maar wel met een aantal lagen er onder, gelukkig ziet niemand dat. Gedurende de dag liep de temperatuur op, en werd het behalve zonnig, ook nog eens qua temperatuur prettig.
De eerste stop vond plaats in Riel, waar we een hapje en een drankje nuttigden. Met grote ogen wachtte ik al totdat Anja haar sandwiches niet op kon; helaas besloot ze deze in een doggy bag meer naar huis te nemen.
Tevens moest ze het schip vroegtijdig verlaten; ze was vergeten het hondeluikje open te doen, waardoor de honden blijkbaar niet naar buiten konden.
Zodoende ben ik samen met Jeroen A. en Leon weer verder gereden.
Daar wordt je dan ook weer meteen met de neus op de feiten gedrukt. Wij als motor rijders zijn nooit de enige die zich bedenken op een mooie dag er op uit te trekken, nee, we hebben meer dan nodig “close encounters” gehad met wandelaars, fietsers, wielrenners, automobilisten die denk ik minder haast hebben als wij, en ga zo maar door.
Waar we in elk geval in Luxemburg en Duitsland het rijden als “het echte rijden” verstaan, is het hier wel enigszins behelpen.
Waar we in andere landen ons nog echt kunnen focussen op de techniek en de ware ziel achter het echte motor rijden, moeten we ons eigen hier banen door een oerwoud van toeristen.
De vertrouwde twee wieler zal het moeten doen met een zondagsritje door het Brabantse land. Niettemin hebben we weer flink de sporen kunnen geven, er vervolgden we zodoende onze weg.
We kwamen zo nog wat onbetrouwbare wegen tegen, voorzien van een laag kiezels, Leon vertelde nog in geuren en kleuren dat hij over wat eikels weg geglipt was, ik heb nog een flinke kei onder de wielen gehad, maar alles is weer heelhuids gekomen.
De tweede stop was in Loon op Zand. Er speelde een live band, of tenminste, dat was de bedoeling. Het was maar een vreemde bedoeling, want ik hoorde verschillende instrumenten, eerst een electrische gitaar, maar die meneer was al snel vertrokken, toen zag ik een harp staan, maar die was na een aantal minuten ook weer vetrokken. Blijkbaar gingen ze ook niet spelen voor 15 uur, want ik hoorde ze mompelen dat het nog een paar minuten was.
Na een aantal drankjes genuttigd te hebben, konden we onze weg weer vervolgen; nog 50 kilometer te gaan.
De sporen werden natuurlijk weer flink gegeven, de gaskraan kon weer open, en binnen een mum van tijd waren we weer in Oirschot. Blijkbaar was het daar kermis, want de tocht kwam al redelijk vroegtijdig tot zijn eind, je kon er niet eens echt meer verder.
We besloten huiswaarts te keren. Ieder ging weer zijn eigen weg, en zo kwam een geslaagde zonnige dag weer ten einde.
Jeroen S